معنی سگ بچه - جستجوی لغت در جدول جو

سگ بچه

لغت نامه دهخدا

فرزند مغ، کنایه از پسر جوانی که در میخانه کار کند

(سِ بُ نِ)

دهی است از دهستان میان آب بخش مرکزی شهرستان شوشتر. دارای 300 تن سکنه. آب آن از کارون. محصول آنجا غلات، برنج، صیفی، کنجد. شغل اهالی زراعت است. ساکنین از طایفۀ عرب میان آب میباشند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سگاچه

(سُ چَ / چِ)

شکلی مهیب که آدمی از آن بخواب می ترسد یا پندارد که کسی گلوی وی می افشارد و به عربی کابوس نامند. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

شن بچه

(شَمْ بَ چِ)

دهی از دهستان بهمئی بخش کهکیلویۀ شهرستان بهبهان. سکنۀ آن 100 تن. آب از چشمه و چاه. محصول آن غلات، پشم و لبنیات. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

سه بسه

(سِ بِ سِ)

ثالث. (آنندراج). سه تائی. سه تا سه تا. (ناظم الاطباء) :
من و دلدار و مطربی سه بسه
چارمین چاوشی که بر در بود.
اوحدی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گرگ بچه

(گُ بَ چَ / چِ / گُ بَچْ چَ / چِ)

بچۀ گرگ. گرگ زاده. سمع. قصعل. جرموز. (منتهی الارب).
- امثال:
از گرگ نزاید جز گرگ بچه

لغت نامه دهخدا

سگارچه

(سَ چَ / چِ)

نادان و ابله. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سگ باز

(نَ / نُو گِ رِ تَ /تِ)

بازی کننده با سگ. آنکه با سگ بازی کند، معرکه گیری که با سگ بازی کند و سگ را در رقص آورد. (آنندراج) :
اگر بود سگ باز از اهل درد
چرا با سگ خویش بازی نکرد.
میرزاطاهر وحید (از آنندراج).
، آنکه در صورت انسان باشد و در کردار مانند سگ. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سگ غرچه

(سَ گِ غَ چَ / چِ)

سگ زبون و بی جرأت و در شرح خاقانی به معنی سگ صحرانشین. (آنندراج) (غیاث)

لغت نامه دهخدا

سگبه

(سَ بَ / بِ)

آشی که از مسکه و شیر ترتیب دهند. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا